Nie bój się samotności

Wszystkie uczucia pojawiające się w ludzkim życiu są potrzebne. Każde emocje są bardzo pozytywnie odbierane, nawet jeśli na dobrą sprawę wcale do pozytywnych nie należą. Jednak emocjonalność człowieka świadczy o jego wrażliwości, inteligencji i postrzeganiu świata. Dlatego nawet nie bardzo pozytywne emocje są potrzebne. Odczuwanie samotności upewnia tylko w przekonaniu, że chociaż nie wiadomo jak głośno ludzie by krzyczeli, że samotność może być sposobem na życie, tak naprawdę jest to niekorzystna i nienaturalna sytuacja, ponieważ ludzie są po prostu tak naprawdę stworzeni do życia w grupie, a nie w samotności. Bardzo ważne jest to, żeby świadomie otaczać się naprawdę lubianymi, inteligentnymi i wrażliwymi osobami. Wtedy nawet największe poczucie osamotnienia da się przejść. Wystarczy po prostu dać sobie szansę i pozostawać otwartym na nowe możliwości pojawiające się na każdym kroku i każdego dnia. Zdarza się dość powszechnie, że ludzie zranieni albo z poczuciem straty i w żałobie wycofują się z życia społecznego i pragną samotności. Nie chcą nikogo widzieć, z nikim rozmawiać i stronią od zachowań międzyludzkich i skupisk ludzi. Jest to jak najbardziej naturalne. I pożądane. Tak po prostu musi być. Jednak z czasem nawet najbardziej skrzywdzona osoba pragnie kontaktu z ludźmi. Nawet najboleśniejsze poczucie straty z czasem blednie i zaczyna stawać się mniej uciążliwe. Jednocześnie człowiek pragnie towarzystwa drugiego człowieka i stara się jak najbardziej naturalnie wrócić do życia towarzyskiego.