Sami, ale nie samotni

Żyjemy w czasach naszpikowanych najróżniejszymi niekorzystnymi emocjonalnie sytuacjami. I tak na przykład wiele jest dzisiaj samotnie wychowujących swoje dzieci rodziców. Mówią oni o sobie, że są sami ale nie samotni, ponieważ przecież dzieci, największe życiowe skarby. Mimo to, ludzi Ci, szczególnie wieczorami krzyczą z rozpaczy i samotności, bo chociaż obok siebie mają śpiące, kochane i radosne dziecko, brak im zwyczajnego poczucia stabilności, bezpieczeństwa i zwykłej ludzkiej, dorosłej czułości. Chwili dla siebie, bliskości i emocjonalnego wsparcia w trudnych sytuacjach. Samotność jest najbardziej niechcianym uczuciem i najbardziej przerażającą perspektywą dla wielu ludzi. Boimy się jej, odpychamy ją i nie chcemy do siebie dopuścić. Kiedy jednak mimo wszystko samotność zaczyna nas dręczyć, można przecież zrobić bardzo wiele żeby ja pozytywnie odgonić. Przede wszystkim należy po prostu bardzo uważać na to co się robi i mówi. Niemiłe zachowanie bowiem odstrasza ludzi, a jeśli zależy nam na poznawaniu nowych ludzi powinniśmy raczej przyciągać. Warto pamiętać, że do niczego nie trzeba się spieszyć, wszystko co doskonałe dojrzewa powoli i tego powinniśmy się trzymać. Warto po prostu pozostać otwartymi na wszelkie możliwości i nieoczekiwane sytuacje, które na pewno niesie nam życie. W ten sposób będzie o wiele prościej dotrwać do szczęśliwego zakończenia i zakończyć swoją niechcianą samotność. Żaden człowiek bowiem nie zasługuje na samotne życie, jeśli go nie chce. Każdy w gruncie rzeczy jest stworzony do życia w grupie, a przede wszystkim w parach.